Wielu Polaków pracuje lub pracowało za granicą, często zastanawiając się, jak te okresy zatrudnienia wpłyną na ich przyszłą emeryturę. W tym artykule wyjaśniamy, jakie zasady obowiązują przy łączeniu okresów składkowych z różnych krajów i jak uzyskać najkorzystniejsze świadczenie emerytalne.

1. Podstawowe zasady dotyczące emerytur międzynarodowych

Osoby, które pracowały w różnych krajach, mogą mieć prawo do emerytury z każdego z tych państw, pod warunkiem, że spełniają wymogi określone w przepisach danego kraju. Istnieją jednak międzynarodowe regulacje, które ułatwiają łączenie okresów ubezpieczenia i uzyskanie świadczeń emerytalnych.

Najważniejsze zasady to:

  • Sumowanie okresów ubezpieczenia - okresy ubezpieczenia z różnych krajów są sumowane w celu nabycia prawa do emerytury
  • Niezależność systemów emerytalnych - każdy kraj wypłaca świadczenie odpowiadające okresom ubezpieczenia w tym kraju
  • Zasada proporcjonalności - wysokość emerytury z danego kraju jest proporcjonalna do okresu ubezpieczenia w tym kraju
  • Brak podwójnego opodatkowania - emerytury są opodatkowane zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania

2. Przepisy regulujące emerytury międzynarodowe

Zasady dotyczące emerytur międzynarodowych są regulowane przez różne akty prawne, w zależności od kraju, w którym pracowaliśmy:

  • Przepisy Unii Europejskiej - Rozporządzenia 883/2004 i 987/2009 regulują koordynację systemów zabezpieczenia społecznego w krajach UE, EOG i Szwajcarii
  • Umowy dwustronne - Polska ma podpisane umowy o zabezpieczeniu społecznym z wieloma krajami spoza UE, m.in. z USA, Kanadą, Australią, Ukrainą
  • Przepisy krajowe - w przypadku braku umów międzynarodowych zastosowanie mają przepisy krajowe

Ważne: Przepisy unijne dotyczące koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego obejmują wszystkie kraje UE oraz Islandię, Liechtenstein, Norwegię i Szwajcarię.

3. Emerytury z krajów Unii Europejskiej

Jeśli pracowałeś w Polsce i innych krajach UE, EOG lub Szwajcarii, to przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględniane są wszystkie okresy ubezpieczenia. Oznacza to, że:

  1. Każdy kraj, w którym byłeś ubezpieczony, samodzielnie ustala, czy spełniasz warunki do otrzymania emerytury według jego przepisów
  2. Jeśli w danym kraju okres ubezpieczenia jest zbyt krótki, aby nabyć prawo do emerytury, zostaną uwzględnione okresy ubezpieczenia z innych krajów
  3. Każdy kraj oblicza wysokość emerytury proporcjonalnie do okresów ubezpieczenia w tym kraju
  4. Otrzymasz oddzielne emerytury z każdego kraju, w którym byłeś ubezpieczony (pod warunkiem spełnienia wymogów)

Przykładowo, jeśli pracowałeś 20 lat w Polsce i 15 lat w Niemczech, to:

  • W Polsce będziesz miał prawo do emerytury na podstawie 20 lat składkowych
  • W Niemczech otrzymasz emeryturę na podstawie 15 lat składkowych
  • Obie emerytury będą wypłacane niezależnie od siebie

Możliwość sumowania okresów ubezpieczenia z różnych krajów UE to ogromne ułatwienie dla osób pracujących za granicą. Dzięki temu nie tracą oni nabytych uprawnień i mogą otrzymać świadczenia z każdego kraju, w którym pracowali.

— Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego

4. Emerytury z krajów spoza UE

W przypadku pracy w krajach spoza UE, sytuacja zależy od tego, czy Polska ma podpisaną umowę o zabezpieczeniu społecznym z danym krajem:

4.1. Kraje, z którymi Polska ma umowy o zabezpieczeniu społecznym

Polska podpisała umowy m.in. z:

  • USA
  • Kanadą
  • Australią
  • Ukrainą
  • Koreą Południową
  • Izraelem
  • Turcją
  • Macedonią Północną
  • Serbią
  • Czarnogórą
  • Bośnią i Hercegowiną

Umowy te zazwyczaj umożliwiają sumowanie okresów ubezpieczenia w celu nabycia prawa do emerytury, jednak szczegółowe zasady mogą się różnić w zależności od umowy.

4.2. Kraje bez umów o zabezpieczeniu społecznym

Jeśli pracowałeś w kraju, z którym Polska nie ma umowy o zabezpieczeniu społecznym, okresy pracy w tym kraju nie będą uwzględniane przy ustalaniu prawa do polskiej emerytury. Możliwość uzyskania emerytury z takiego kraju będzie zależeć wyłącznie od przepisów tego państwa.

Ważne: Aktualna lista krajów, z którymi Polska ma umowy o zabezpieczeniu społecznym, jest dostępna na stronie ZUS.

5. Procedura ubiegania się o emeryturę międzynarodową

Aby uzyskać emerytury z różnych krajów, należy:

  1. Złożyć wniosek o emeryturę - wystarczy złożyć jeden wniosek w kraju zamieszkania lub w ostatnim kraju zatrudnienia. Wniosek ten zostanie przekazany do instytucji emerytalnych wszystkich krajów, w których osoba była ubezpieczona (w ramach UE/EOG/Szwajcarii)
  2. Zgromadzić dokumentację - potrzebne będą dokumenty potwierdzające okresy zatrudnienia i ubezpieczenia w poszczególnych krajach
  3. Wypełnić formularze międzynarodowe - dla krajów UE są to formularze serii E 200 lub dokumenty przenośne serii P
  4. Czekać na decyzje - każdy kraj samodzielnie rozpatrzy wniosek i wyda decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania emerytury

W przypadku krajów spoza UE, z którymi Polska ma umowy dwustronne, procedura może się różnić i często wymaga składania oddzielnych wniosków w każdym kraju.

6. Praktyczne aspekty emerytur międzynarodowych

6.1. Dokumentowanie okresów pracy za granicą

Kluczową kwestią przy ubieganiu się o emeryturę międzynarodową jest udokumentowanie okresów pracy za granicą. Przydatne dokumenty to:

  • Umowy o pracę
  • Świadectwa pracy
  • Zaświadczenia o ubezpieczeniu
  • Wyciągi z kont ubezpieczeniowych
  • Zeznania podatkowe
  • Odcinki wypłat

6.2. Transfer emerytur zagranicznych

Emerytury z krajów UE można otrzymywać bez przeszkód na konto bankowe w Polsce. W przypadku krajów spoza UE, zasady transferu emerytury zależą od umowy dwustronnej lub przepisów danego państwa.

6.3. Opodatkowanie emerytur zagranicznych

Emerytury zagraniczne podlegają opodatkowaniu zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zazwyczaj emerytura jest opodatkowana w kraju zamieszkania emeryta, ale istnieją wyjątki.

Ważne: Osoba otrzymująca emerytury z kilku krajów powinna skonsultować się z doradcą podatkowym, aby ustalić zasady opodatkowania w jej konkretnym przypadku.

7. Przykłady wpływu pracy za granicą na wysokość emerytury

Przykład 1: Praca w Polsce i Niemczech

Jan pracował 20 lat w Polsce i 15 lat w Niemczech. W Polsce zgromadził kapitał emerytalny w wysokości 400 000 zł, a w Niemczech odpowiednik 300 000 euro.

  • Z Polski otrzyma emeryturę obliczoną na podstawie zgromadzonego kapitału i średniego dalszego trwania życia
  • Z Niemiec otrzyma emeryturę obliczoną na podstawie zgromadzonych punktów emerytalnych za 15 lat pracy
  • Obie emerytury będą wypłacane niezależnie, zwiększając łączny dochód Jana na emeryturze

Przykład 2: Praca w Polsce i USA

Maria pracowała 10 lat w Polsce i 12 lat w USA. W Polsce nie osiągnęła minimalnego okresu składkowego wymaganego do emerytury (20 lat dla kobiet), ale dzięki umowie o zabezpieczeniu społecznym między Polską a USA, może sumować okresy ubezpieczenia z obu krajów.

  • W sumie Maria ma 22 lata okresów składkowych, co pozwala jej spełnić polski warunek minimalnego okresu ubezpieczenia
  • Z Polski otrzyma emeryturę proporcjonalną do 10 lat składkowych
  • Z USA, jeśli spełni tamtejsze warunki (40 kwartałów ubezpieczenia), otrzyma emeryturę zgodnie z zasadami amerykańskiego systemu

8. Najczęstsze problemy i jak je rozwiązać

8.1. Brak dokumentacji potwierdzającej pracę za granicą

Jeśli brakuje ci dokumentów potwierdzających zatrudnienie za granicą, możesz:

  • Skontaktować się z byłym pracodawcą
  • Zwrócić się do zagranicznej instytucji ubezpieczeniowej o wyciąg z konta
  • Wykorzystać zeznania podatkowe lub inne pośrednie dowody zatrudnienia
  • W ostateczności, przedstawić oświadczenia świadków potwierdzające zatrudnienie

8.2. Odmowa uznania okresów pracy za granicą

Jeśli zagraniczna instytucja emerytalna odmawia uznania okresów pracy, możesz:

  • Odwołać się od decyzji zgodnie z procedurą obowiązującą w danym kraju
  • Zwrócić się o pomoc do polskiego ZUS-u
  • Skorzystać z usług SOLVIT - unijnego systemu rozwiązywania problemów na rynku wewnętrznym
  • Skonsultować się z wyspecjalizowanym prawnikiem

Podsumowanie

Praca za granicą może znacząco wpłynąć na wysokość przyszłej emerytury. Dzięki przepisom unijnym i umowom dwustronnym, okresy pracy w różnych krajach mogą być sumowane, co pozwala uzyskać prawo do emerytury i otrzymywać świadczenia z każdego kraju, w którym byliśmy ubezpieczeni.

Kluczową kwestią jest odpowiednie udokumentowanie okresów pracy za granicą i znajomość procedur ubiegania się o emerytury międzynarodowe. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się ze specjalistą ds. emerytur międzynarodowych, który pomoże przejść przez cały proces.

Masz pytania dotyczące emerytury międzynarodowej? Nasi eksperci pomogą Ci zrozumieć Twoje prawa i przeprowadzić przez proces uzyskania świadczeń ze wszystkich krajów, w których pracowałeś.

Skontaktuj się z nami